طلبه شهید عبدالرحیم اکبری باصری فرزند غضنفر، اولین شهید خانواده و اولین شهید فامیل
ولادت: ۱۳۳۹
تاریخ شهادت: 15/3/1359
محل شهادت: سنندج
عملیات : توسط ضد انقلاب
فرزند غضنفر ، متولد ۱۳۳۹ که به تحصیل در حوزه ی علمیه ی ذوالفقار ( نیم آور ) اصفهان اشتغال داشت . پس از شروع غائله ی کردستان که منافقین و احزاب ضدانقلاب به دستور اربابان امپریالیستی و صهیونیستی خود با درگیری های مسلحانه علیه انقلاب و نظام نوپای اسلامی با ایجاد ناامنی ، ترور و … دست به اغتشاش زده بودند ، با آن تدین عمیق ، روحیه ی انقلابی و وطن دوستی که داشت در تاریخ 23/1/1359 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اصفهان در آمد . ایشان پس از طی یک دوره آموزش کوتاه مدت ، به استان کردستان و شهر سنندج اعزام گردید . بیش از چهل شبانه روز به مبارزه با منافقین کوردل پرداخت و سرانجام در تاریخ 15/3/1359 بر اثر انفجار نارنجک به فیض شهادت نائل آمد . عبدالرحیم اکبری اولین شهید منطقه ( آباده ، خرم بید ، بوانات ) و اولین شهید فامیل ( طایفه ی ایلخاص ) است که قبل از شروع جنگ تحمیلی به شهادت رسید و قافله سالار شهدای طایفه ی ایلخاص گشت.
فرازی از وصیت نامه ی شهید :
یک سطر از وصیت شهید عبدالرحیم اکبری فرزند غضنفر که روی سنگ قبرش نوشته شده است:«هیهات که 18 سال از عمرم گذشت هنوز اندر خم یک کوچه ام واز نعمت های خداوند و از نعمت امام ورهبرم نا سپاسی کرده ام.»
یا رب به راه خود یاریم کن وآنگه بسرای خود مهمانم کن
گر هیچ نیم لایق این دعوت تو از لطف طفیلی شهیدانم کن
خاطرهای از زبان برادر شهید، جمال اکبری :
پدرم نقل می کرد شبی در ماه رمضان در عالم خواب دیدم که از خداوند امر شد که فرزندم را قربانی کنم و بدون تأمل من سر عبد الرحيم را بریدم و خون از گلویش فوران کرد وقتی این صحنه پیش آمد از خواب پریدم و بیدار شدم و اشک از چشمانم جاری شد و این خواب در زمانی اتفاق افتاد که عبدالرحیم دو سال داشت و وقتی شهید به شهادت نائل آمده بود می گفت آن خواب من الآن که فرزندم شهید شده و هجده سال داشت برایم تعبیر شده و خدا را شکر می کنم که او را در راه خدا دادم.
خانواده شهید:
پدر شهیدان مرحوم حاج غضنفر اکبری و مادر شهیدان مرحومه حاجیه صغری بیگم خسروانی بودند.آنها ۶ پسر و ۵ دختر داشتند.
مرحوم حاج غضنفر قاری و مأنوس با کلام وحی ، مداح و ذاکر خاندان عصمت و طهارت(ع) با صوتی دلنشین و موزون و از حفظ نوحه خوانی و مرثیه سرایی می نمود. هنگام تدفین شهید عبدالرحیم خودش نوحه حضرت علی اکبر را خواند.
مرحوم حاج آقا زرندی امام جمعه فقید دهبید در مورد او می گفت: وقتی پدر شهید عبدالرحیم را به معراج شهدا آوردند ، از دور اشکهای او را دیدم، ما برای دلداری و عرض تسلیت آمده بودیم ولی ایشان به محض رسیدن به من گفتند حاج آقا زرندی، این اشک من ، اشک ناراحتی نیست بلکه اشک خوشحالی و شوق است.
مرحومه حاجیه صغری بیگم خسروانی بسیار با ایمان و محب اهل بیت علیهم السلام بود. از عظمت ایمان و روح این مادر والا مقام همین بس که مرحوم حاج آقا زرندی امام جمعه فقید دهبید بارها در سخنرانی خود بیان داشتند؛ مادر شهید بهرام برای وداع با شهید خود به معراج الشهدا آمدند در حالی که در آن روز چندین شهید داشتیم، این مادر اولین تابوت شهید را در آغوش گرفته و شروع به نجوا و نوحه سرایی نمود، برادران سپاه گفتند حاجیه خانم تابوت شهید بهرام، تابوت شماره ۴ است که مادر شهید گفته بودند؛ شهدا که فرقی ندارند همه اینها بهرام من هستند.