شهید صادقعلی اکبری باصری فرزند حجت الله، اولین شهید خانواده

ولادت : ۱۳۴۲

تاریخ شهادت: ۳/۱/ ۱۳۶۱

محل شهادت : شوش

عملیات : فتح المبین

فرزند حجت الله ، متولد ۱۳۴۲ که در دبیرستان نمازی شیراز در سال سوم رشته ی علوم تجربی مشغول به تحصیل بود . با اعلام نیاز جبهه ها در تاریخ 29/11/1360کلاس و درس را رها کرد و لباس مقدس بسیج را بر تن کرد و راهی جبهه های حق علیه باطل شد . در تاریخ 3/1/1361 در عملیات غرور آفرین فتح المبین در منطقه ی شوش بر اثر اصابت تیر به سر ، شهد شیرین و گوارای شهادت را نوشید و در گلزار شهدای شهید آباد آرام گرفت.

فرازی از وصیت نامه ی شهید :

 من از مردم می خواهم که هوشیاری و بیداری خود را حفظ کرده و همیشه در صحنه بودن خود را نشان دهید و رهبر کبیر انقلاب امام خمینی را یاری کرده و مبادا او را تنها بگذارید و قلب او را ناراحت کنید که در آن صورت خداوند شما را نمی بخشد. باز دوباره متذکر می شوم مبادا غفلت کنید و وحدت و برادری را که در پناه آن به پیروزی رسیدیم از یاد ببرید و تا جان در بدن دارید از این نهضت اسلامی که خداوند نصیبمان کرده نگهداری کنید و امام را تنها نگذارید .

خاطره ای از زبان دوستان شهید:

 زمانی که شیراز درس می خواند در خانه یک پیرزنی بود که اواخر به او می گفت مادر من دیگر باید بروم جبهه و شکمم پاره شود و او هم به صادقعلی می گفت ترا به خدا این حرفها را نزن. اما او همینطور این حرف را می زد تا اینکه به جبهه اعزام گردید و در عملیات فتح المبين شرکت نمود و در همین عملیات به شهادت رسیده بود که می گفتند واقعا همان از ناحیه شکم زخمی شده و به شهادت رسیده بود و وقتی بچه ها  به پیرزن گفته بودند، او گفته بود که خداوند یك جوری به دل او انداخته بود که مرتب به من می گفت من می روم و شکمم پاره می شود.

خانواده شهید:

پدر شهیدان حاج حجت الله اکبری بود و مادرشان حاجیه کبری اکبری است. آنها دارای ۶ پسر و ۵ دختر بودند که دو پسر و دو دخترشان در کودکی فوت می کنند.

 حاج حجت الله بسیار قرآن می خواند و با خواندن ترجمه اش گریه می‌کرد. کتاب نوحه می خواند و برای اهل بیت علیهم السلام می گریست. بسیار شجاع، قدرتمند، خوش اخلاق و مهربان بود . همیشه فرزندانش را به حفظ حجاب و کارهای خوب راهنمایی می کرد. پایبند به احکام اسلام بود و همیشه خمس و زکاتش را می‌داد.

در جبهه حضوری فعال داشت و چندین بار مجروح و جانباز شد. به شهید نجفعلی علاقه زیادی داشت با دیدن مجروحیت شدید او، دستانش را رو به آسمان کرده و گفته بود: خدایا راضیم به رضای تو. بسیار نترس و انقلابی بود.

 حاجیه کبری بسیار زرنگ و کاری است. او خیلی خوش اخلاق و مردم دار است، آزارش به دیگران نمی رسد. با وجود سن بالایی که دارد هنوز خودش نان می پزد و کارهای خودش را به تنهایی انجام می‌دهد، او بسیار با غیرت است و به پاکیزگی اهمیت می دهد.