فرازی از وصیت نامه ی شهید :

 دعا کنید که خداوند فنا شدن این جسم بی ارزش را مورد قبول قرار دهد . پدر و مادر مهربان و برادران عزیز ، آیا می دانید هدف خدا از خلقت ما چه بوده است ؟ می دانید که زندگی این دنیا ابدی نیست و بالاخره می دانید که همه رفتنی هستیم . پس چرا وقت تلف می کنیم ؟ چرا با توجه به جنایات فجیعی که آمریکا و عمالش انجام می دهند ساکت نشسته ایم ؟

خاطره ای از زبان برادرش حشمت الله :

 او در سال ۱۳۵۶ به سربازی رفت و همین که امام خمینی فرمودند که سربازها پادگانها را خالی کنند ایشان توانسته بود با دو ساعت مرخصی شهری پادگان را ترک کنند و نرفتند تا اینکه باز امام فراخوانی نمود و فرمودند که به پادگانها بر گردید ایشان رفتند و خدمت سربازی را انجام داده و اقدام به گرفتن کارت پایان خدمت نمودند . او در یکی از شهرهای همدان بود . او با شروع انقلاب بمدت شش ماه در نهضت سواد آموزی خدمت نمود و خیلی کارگری می نمود تا اینکه در ارتش در منطقه کردستان مشغول به کار شد اما بدلیل آنکه در آن زمان اکثرا فکر طاغوتی داشتند او نتوانست آنجا بماند و آنجا را رها کرد و به خیل سپاه پاسداران پیوست .چند ماهی هم در جبهه بود و شجاعانه جنگید تا اینکه در عملیات طریق القدس یعنی آزادی بستان آرام گرفت و به لقاء الله پیوست . او خیلی بزرگوار و دست و دل باز و سخاوتمند بود.

خانواده شهید:

پدر شهید مرحوم حاج موسی بود و مادرش حاجیه صغری یوسفی است. دارای ۴ فرزند پسر بودند.

حاج موسی کشاورزی و دامداری می کرد و فردی بسیار خوش اخلاق و مهربان بود. مردی بسیار ساده زیست، با ایمان و خداترس بود .با شروع جنگ تحمیلی به خاطر علاقه به امام و انقلاب فرزندانش راهی جبهه شدند که یکی از آنها شهید و سه تایی دیگر جانباز شدند. همیشه خدا را شاکر بود و هیچ گاه گله ای نداشت .

حاجیه صغری یوسفی بانویی است که علاوه بر خانه داری، قالی بافی هم می کرد. او زنی بسیار تمیز و مرتب و دوست داشتنی است. بسیار مهربان و خوش برخورد، مهمان نواز و خوش صحبت است. او زنی دلسوز و با محبت است.